پرسش:

نکته:این عبارت قسمتی از یک سوال است که در بین نظرات بود و قرار شد مفصل در اینجا

جواب داده شود.

مهرداد: ...من هرچقدر فکر کردم نتونستم بفهمم ذکر این ایه چه فایده ای برای جهانیان داره؟و

چطور شما میگین که نباید همه چیز مو به مو گفته شود؟کسانی که بر این باور هستند از این

موضوع خوشحالند چون این امر راه رو برای سوء استفاده باز میکنه.مثلا خدا یه کلمه میگفت

علی جانشین پیامبر باشه یا کسه دیگه.خرجش از 3-4 تا کلمه بیشتر نمیشد

جوهرخودنویسش تموم بشه.حداقل این همه جنگ و دعوا و شیعه کشی و سنی کشی ایجاد

نمیشد.در عوض مقرارت ازدواج پیامبر به فراوان گفته شده!!!!...

پاسخ:

باسلام خدمت مهران عزیز ودیگر دوستان.این بحث خیلی دقیقه لطفا با دقت مطالعه کنید.

دوستان لازم است بدانیم که قران كريم براي معرفي شخصيتهاي الهي از سه راه وارد ميشود

و در هرموردي طبق مصالحي از شيوه خاصي پيروي ميكند.

گاهي معرفي با اسم، گاهي معرفي با عدد، و گاهي نيز معرفي با صفت، درباره گذشتگان

مانند: لقمان، ذي القرنين، يوسف، داوود و... كه با اسم معرفي كرده قابل قياس با آيندگان

نيست چون درباره گذشتگان، حسدها و كينه ها تحريك نمي گردد و افراد سودجو وشهرت

طلب نميتوانند از آن سو استفاده كنند. ولي بردن نام آيندگان اين محظور را داشت و دارد. و اگر

نام حضرت علي در قرآن بالصراحه نيامده ولي صفات و خصوصيات آن بزرگوار را به صورت كنايه

كه بهتر و ابلغ از صراحت است در قرآن آورده است که عرض می کنیم.

 اگر نام علي(ع) و آيندگان را در قرآن با صراحت ميآورد:

بقیه در ادامه مطالب...

پرسش:

نا شناس: من چندین ساله هر دعایی می کنم براورده نمیشه , قرآن که دروغ

نیست چون گفته ادعونی استجب لکم یعنی همه دعاهایی که میکنم به ضرر

منه؟؟؟ چرا باید یکی به آسونی به هدفش برسه و من با هزار بدبختی بازم نرسم؟

پاسخ:

با سلام وعرض ادب به شما پرسشگر محترم از اینکه به بنده اعتماد کردید وسوالتون

رو مطرح کردید سپاسگزارم.انشاءالله که جوابم مفید باشد. تنها در خواستی که دارم

این است که جواب را تا به آخر بادقت مطالعه بفرمایید مخصوصا روایت امیرالمومنین

علی(ع) رو و اگر در انتها نکته ای یا نقدی داشتید بنده در خدمتان هستم.

در ابتدا نظرتون رو جلب می کنم به روایتی که  در آن شخصی ازحضرت علی

(ع)سوالی مشابه شما پرسیدند و امام به زیبای جواب او را دادند و در ادامه دقیق

وارد بحث می شوم وتوضیح می دهم.

بقیه مطالب در ادامه...

پرسش:
در بحث غدير خم،‌ اهل سنت اين بحث را مطرح مي كنند دور از ذهن است كه 120 هزار نفر شركت كننده در روز 18 ذي الحجه همه فراموش كنند وصيت پيامبر( را، و از اين جهت مورد شبهه قرار مي دهند.چه پاسخي داريد؟

پاسخ:
همانطور كه مرقوم فرموده ايد، حديث غدير از احاديث متواتري است، كه احدي نمي تواند در صدور آن از پيامبر اكرم( ترديد كند. تا آنجا كه نويسنده محقق، علامه اميني، در كتاب معروف "الغدير" اين حديث را از صد وده نفر از صحابه و ياران پيامبر( ، و از سيصد و شصت دانشمند و كتاب معروف اسلامي، نقل كرده است.
اما مسأله اصلي اينست كه اختلاف بنيادين شيعه و سني، به نحوه نگرش آنها به معناي امامت بر مي گردد. از نظر شيعه، امام چنانكه از عنوانش پيداست، به معني پيشوا و رهبر مسلمان است. و در اصول عقايد شيعه، امام معصوم به كسي گفته مي شود، كه در همه چيز جانشين پيامبر( است. با اين تفاوت كه پيامبر مؤسس مكتب مي باشد، و امام حافظ و پاسدار مكتب است؛ بر پيامبر وحي نازل مي‌گردد، ولي بر امام نه؛ او تعليماتش را از پيامبر( مي گيرد، و داراي علم فوق العاده اي است. از نظر شيعه، امام معصوم تنها به معني رهبر حكومت اسلامي نيست، بلكه رهبري معنوي و مادي، و ظاهري و باطني، و خلاصه رهبري همه جانبه جامعه اسلامي را برعهده دارد. او پاسداري از عقايد و احكام اسلامي را بدون هيچگونه اشتباه و انحراف، بر عهده دارد؛ و بندة برگزيده خداست.

عید غدیر بر همه شما مبارک.

از غدیر عشق سرشاریم ما

  مست آن جام اقاقى شد دلم، بى‏خود از چشمان ساقى   شد دلم، باز این دل عشقبازى مى‏كند، عاشقانه تكنوازى مى‏كند، چون كه مست از ساغر یاقوتى‏ام، وامدار چشم آن لاهوتى‏ام. واله‏ام سرگشته در صحراى درد، شیعه‏ام سرمست از صهباى درد، تا ابد دست من و جام الست، تا ابد چشمان اشكم مست مست، اى خداى دیده بارانى‏ام، محو دراندیشه عرفانى‏ام، محو در نام بلند ساقى‏ام، عاشق آیینه‏هاى باقى‏ام، در نگاهم موج دریا مى‏شود، شعرهایم وقف فردا مى‏شود، خمى از دریاى حیدر مى‏زنم، جامى از درد پیمبر مى‏زنم، جرعه نوش كوثر ربانى‏ام، در خم ابروى ساقى فانى‏ام.

از غدیرعشق سرشاریم ما، مست چشم ناب دلداریم ما، چشم ما آیینه اهل ولاست، ساغر ما پر ز جام مرتضى است. جامهاى ما اسیر خم تو، مستى ما از غدیر خم تو، خم تو لبریز از حب ولاست، خم تو سرشار از صهباى «لا»ست. اى خروش آبها در یاد تو، معنى فریادها فریاد تو، اى خداى حلم، معبود نیاز ذكر یا قدوس در اوج نماز تا قنوت یادها چشمان توست.

سجده سرخ شفق از آن توست، چشم خورشید است ‏برمستان تو، سبحه افلاك در دستان تو. شب طلوع گریه‏هایت دیده است؛ چاه كوفه، هاى هایت دیده است ذكر بر سجاده‏ات گل مى‏كند، اشك از چشم تو پر مل مى‏كند. اى تغزلهاى سرخ آفتاب، اى امام رود، اى معشوق آب، از همان روزى كه رویید آفتاب از فراز دستهایش ماهتاب؛

عاشق اصل ولایت گشته‏ایم، واصل و صل و صایت گشته‏ایم، «وال من والا» ست در خم غدیر، عشق ما مولاست در خم غدیر. حیدر كرار، مستت مى‏شویم، همچو مالك، پاى بستت مى‏شویم. عمر ما در جذبه نازت گذشت در عروج سرخ پروازت گذشت. بیعت‏ خورشید را باور كنیم، از مى حب على ساغر كنیم. این غدیرخم، خم اهل ولاست، مى فروشى شیوه اهل صفاست، ما سبكبالان كوى حیرتیم وارثان ذوالفقار غیرتیم، شیعه را تفسیر خون باید نمود درد و داغ و عشق در دشت‏ شهود. خون ما جارى است در رگهاى دشت، سبزه‏ها سرخند در پهناى دشت. خون، بهاى عشق بازى مى‏شود، خون مقام تكنوازى مى‏شود. مكتب ما مكتب خون است و بس، مكتب گلهاى گلگون است و بس. هر كه را زخمى نباشد شیعه نیست، شیعه بى‏درد آیا هست؟ كیست؟

شیعه! با سرخى خون اعجاز كن. با دو بال زخمى‏ات پرواز كن پر گشا تا اوج عرفان خدا تا تلاوتگاه قرآن خدا؛ تا خروش چشمهاى منجلى تا خدا، تا اشك تا بیت على. یا على از غربتت دم مى‏زنم با دل تارم نى غم مى‏زنم؛ یا على این آتش جان من است شعله‏هاى زخم سوزان من است، غربت تو غربت آلاله‏هاست غربت تو انعكاس ناله‏هاست.

اى امام درد یا مولا على، عاشق شبگرد یا مولا على، معنى غیرت خروش چشم تو مردتر از مرد یا مولا على. اى لطافت‏ خیز معشوق سحر یا امام الورد یا مولاعلى. همچو رب تنها و بى‏همتا تویى اى امیر فرد یا مولا على، مى‏چكد از اشك‏هایت ماهتاب آفتاب زرد یا مولا على.

یا على اى امتزاج مهر و ماه، اى امام گریه زخمى چاه. یا على اى همسر بانوى آب، مى‏دمد از چمشهایت آفتاب، پیش چشمت آب نیلى مى‏شود یاس احمد غرق سیلى مى‏شود پیش چشمت آه در را سوختند بیت عترت را به كین افروختند. دست‏ شبنم رنگ نیلوفر شكست، جامهاى ساقى كوثر شكست، بازوان نسترن مجروح شد قامت زهراى تو بى‏روح شد. مثل گوهر گریه‏ات در چاه شد قوس محرابت‏ شهادتگاه شد.

ساقى خم غدیرى یا على، دست ما را چون نگیرى یا على؟! یا على اى ساقى خم، السلام یا على اى مثنوى ناتمام ...

الحمد لله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة علی بن ابیطالب (ع)

پرسش:
سوالم درمورد انتخاب حضرت علي"ع" به امامت از سوي پيامبر در روز 18 ذيحجه، چرا پيامبر اين مورد را دركعبه بيان نكردند تا حجت بر همه تمام شود؟

پاسخ:
آنچه از روايات متعدد استفاده مي شود، پيامبر اكرم"ص" قبلاً مأمور شده بودند كه امامت اميرالمؤمنين"ع" را رسماً اعلام كنند ولي بيم داشتند كه مبادا مردم اين كار را حمل به نظر شخصي آن حضرت كنند واز پذيرفتن آن، سرباز زنند، از اينرو در پي فرصتي بودند كه زمينة اين كار فراهم شودتا اينكه اين آيه شريفه نازل شد "يا ايهاالرسول بلغ ما انزل اليك من ربك وان لم تفعل فمابلغت رسالته والله يعصمك من الناس" "1" (اي پيغمبر آنچه از خدا برتو نازل شد به خلق برسان كه اگر نرساني تبليغ رسالت و اداء وظيفه نكرده اي و خدا تو را از شر وآزار مردمان محفوظ خواهد داشت)
و ضمن  تأكيد بر لزوم تبليغ اين پيام الهي نرساندن آن بمنزلة ترك تبليغ كل رسالت الهي بيان كرده و به آن حضرت مژده داده كه خداي متعال تو را از پيامدهاي آن مصون خواهد داشت.